Η ηλεκτρονική ανάρτηση των Δασικών Χαρτών, οι προβλεπόμενες εκ του νόμου αντιρρήσεις, κατόπιν της δημοσιοποίησής τους και η εν γένει σύνθετη διοικητική ενέργεια κύρωσης αυτών.
Με αφορμή την ανάρτηση του Δασικού Χάρτη όλων των Τοπικών και Δημοτικών Κοινοτήτων της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών (146 συνολικά) και τη συναφή πρόσκληση για υποβολή αντιρρήσεων κατά του περιεχομένου του εντός αποκλειστικής προθεσμίας 105 ημερών, η οποία εκκίνησε την 12η Φεβρουαρίου 2021 και λήγει την 27η Μαΐου 2021 (ενώ για τους κατοικούντες ή διαμένοντες στην αλλοδαπή, η εν λόγω προθεσμία παρεκτείνεται κατά 20 ημέρες και λήγει την 16η Ιουνίου 2021), κρίνεται σκόπιμο να γίνει μια αναφορά στην προσφάτως εκδοθείσα υπ΄αριθμ.775/2020 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Με την απόφασή του αυτή, το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ, μένοντας σταθερό στην πάγια μέχρι σήμερα νομολογιακή του θέση έκρινε, καθ’ ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 13 έως 19 του Ν3889/2010 (Α΄ 182), όπως ισχύουν μετά τις τροποποιήσεις τους με το Ν 4030/2011 (Α΄ 249), το Ν 4164/2013 (Α΄ 156) και το Ν 4389/2016 (Α΄94), ότι «οι πράξεις, με τις οποίες κυρώνονται οι αναρτηθέντες δασικοί χάρτες, αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων χωρεί αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας». Ειδικότερα στην εν λόγω απόφαση επισημαίνεται ότι η «μόνη εκτελεστή πράξη στη διαδικασία κύρωσης δασικού χάρτη είναι η δημοσιευτέα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως πράξη κύρωσης του χάρτη, από τη δημοσίευση της τελευταίας αυτής κυρωτικής πράξης τεκμαίρεται η γνώση του ενδιαφερόμενου για την κύρωση του αναρτηθέντος δασικού χάρτη και εκκινεί η προθεσμία άσκησης αιτήσεως ακυρώσεως κατά της κυρωτικής πράξεως, όπως ορίζεται στο Ν 3889/2010 [ άρθρο 19 παρ. 4 (5 )] (ΣτΕ 490, 491/2020, 1412/2019 7μ, 1855, 1856, 1858, 1859/2019, κ.ά.).»
Περαιτέρω αναφορικά με τις προβλεπόμενες στα άρθρα 15 και 16 του ίδιου νόμου αντιρρήσεις, οι οποίες δεν στρέφονται κατά διοικητικής πράξης, αλλά κατά αναρτηθέντων δασικών χαρτών, που υπόκεινται σε κύρωση, σύμφωνα το ΣτΕ «δεν συνιστούν, προεχόντως για το λόγο αυτό, ενδικοφανή προσφυγή, κωλύουσα, κατά το άρθρο 45 παρ. 2 του ΠΔ 18/1989 (Α΄ 8) την αίτηση ακυρώσεως.» Επιπροσθέτως κρίθηκε ότι «εάν οι εν λόγω αντιρρήσεις ασκηθούν και απορριφθούν από την ΕΠΕΑ (Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων), η νομιμότητα της απόρριψής τους αμφισβητείται με αίτηση ακυρώσεως που στρέφεται όχι κατά της απορριπτικής αποφάσεως της ΕΠΕΑ, η οποία δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα, αλλά κατά της πράξεως με την οποία κυρώνεται ο δασικός χάρτης κατά το άρθρο 19 του Ν3889/2010. (ΣτΕ 490, 491/2020, 1412/2019 7μ., 1855, 1856, 1857, 1858, 2800/2019,1810/2018 7μ., κ.ά.).» Επιπροσθέτως, υποκείμενες σε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι και οι πράξεις κύρωσης δασικών χαρτών, κατ΄ άρθρο 17 του Ν3889/2010, δηλαδή οι πράξεις, οι οποίες αφορούν το μη αμφισβητούμενο δια της υποβολής αντιρρήσεων μέρος αυτών.
Η διαδικασία κύρωσης των δασικών χαρτών, αποτελεί σύνθετη διοικητική ενέργεια και εξ αυτού του λόγου οι ενδιάμεσες αποφάσεις των Επιτροπών Εξέτασης Αντιρρήσεων, αποβάλουν την εκτελεστότητά τους, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι τυχόν πλημμέλειες αυτών δεν δύνανται να προβληθούν στα πλαίσια της προσβολής της τελικής πράξης, δηλαδή της πράξης κύρωσης του δασικού χάρτη. Τέτοια πλημμέλεια δύνανται να συνιστά μεταξύ άλλων και η μη προσήκουσα άσκηση των αρμοδιοτήτων των ΕΠΕΑ, οι οποίες είναι αρμόδιες αφενός να εκφέρουν κρίση περί του δασικού ή μη χαρακτήρα μίας εκτάσεως και αφετέρου «να αποφαίνονται για το εάν μία έκταση ευρίσκεται ή όχι εντός των ορίων εκτάσεως που έχει χαρακτηρισθεί ως δασική ή που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα………………. και, σε περίπτωση αμφιβολίας, να ζητούν επιπλέον στοιχεία από την οικεία δασική υπηρεσία» (ΣτΕ 775/2020).
Η εν λόγω απόφαση απευθύνεται μεταξύ άλλων στις εκάστοτε ΕΠΕΑ, οι οποίες όταν δεν είναι σε θέση να διατυπώσουν βέβαιη κρίση επί των θεμάτων των αρμοδιοτήτων τους, οφείλουν να ζητούν τη συνδρομή της οικείας δασικής υπηρεσίας, άλλως οι κρίσεις αυτών τυγχάνουν μη νόμιμες και κατά συνεπαγωγή ακυρωτέες.
